AIVD
Soms ben ik in een goed humeur. Dan ben ik bijvoorbeeld echt blij voor de AIVD. Dan hoop ik dat de gearresteerde verdachten geen Mabel-connectie hebben. Gun ik Prins Bernhard dat hij de leider van de terroristen geen brief heeft geschreven.

Vraag ik me zelfs niet af waarom één verdachte al weer vrij rond loopt. Verbaas ik me nauwelijks over de gretigheid waarmee de aanjagers van de angst voor terreur zich op de arrestaties storten. Denk ik echt dat het toeval is dat de AIVD juist nu dit succesje kan vieren. Vergeet ik even de vage bewijzen tegen de vorige terreurverdachten.

Wat kan ik toch genieten van dit moment.

Het nieuws is nog vers, meer dan de verklaring van een persofficier is niet voorhanden. Nog even helemaal niks. Als sneeuw die net gevallen is.

Vanaf vandaag begint het circus weer.

Ontkenningen, verdachtmakingen, complot theorieën, Kamervragen, vraagtekens, anonieme bronnen, nader onderzoek, welingelichte kringen, onopgehelderde zaken en losse eindjes.

En meningen, duizenden meningen want die zijn nog goedkoper dan de goedkoopste supermarkt.

Wat zou het mooi zijn als het gewoon eens helemaal waar is. Dat de AIVD, onze AIVD, een aanslag heeft verijdeld. Dat ze even laten zien dat ze, als het niet om een nieuwe koninklijke troela gaat, heel goed zijn in hun werk.

Ik zou het de AIVD, maar vooral ook onszelf enorm gunnen.



Bron: Raoul Heertje, Parool, 23-10-2003