Satire
In het met Louis d'Ors overladen toneelstuk Lenny van Koos Terpstra pakt agent Rotolo Lenny Bruce ongenadig hard aan. Hij legt hem uit dat niet de comedian uitmaakt of hij maatschappijkritisch is, maar juist de overheid.

''Als wij besluiten je niet te vervolgen, kun je zeggen wat je wilt, maar zal het nooit gevaarlijk worden. En als jij het over totaal onbelangrijke dingen hebt en wij bepalen dat dat niet kan, ben je van de ene op de andere dag maatschappijkritisch.''

Nederland blijkt vol met satire te zitten. Of het nu om gezellige persiflages gaat of een nieuw wanproduct van de ranzige zuil, plotseling mogen we allemaal meepraten over belangwekkende zaken als vrijheid van meningsuiting. We, want natuurlijk kreeg ik ook de gebruikelijke uitnodigingen om te komen discussiëren. Ook het ongevaarlijke amusement van een tv-spelletje is plotseling scherpe satire geworden.

Dat de zogenaamde satire heeft gezorgd dat Balkenende en zijn kompaan Donner nu verder ontmaskerd zijn als tegenstanders van de vrijheden die ze behoren te verdedigen, is mooi meegenomen. Had Donner een baard, de Koran geciteerd en vanuit een moskee gesproken, dan zou Balkenende hebben gewezen op onverdraagzaamheid en Westerse waarden.

Satire gedijt bij waardige tegenstanders die serieus genomen worden. Twee gefrustreerde koorknapen die overal uitgelachen worden, moeten hun eigen hoon organiseren. Dat ze daar zonder banden met oorlogsmisdadigers, omkoping, overspel, machtsmisbruik en afzuigingen in het criminele circuit in geslaagd zijn, is een prestatie van jewelste.

Bron: Raoul Heertje, Parool