dinsdag, augustus 10, 2004

fazant[m].
Het lijkt bij tijd en wijle allemaal zo fragiel.
Een zuchtje wind en het valt om. Het is nimmer
de makkelijkste weg. Die weg wordt niet gekozen,
de weg is het pad waar je door de wind bent
heen gestuurd. Maar dan is er opeens
volkomen onverwacht een stem.
Niets wezenlijks te melden. Geen vragen gesteld.
Geen antwoord, het ademt liefde.
Wederzijds een stem om te weten
dat dat breekbare sterker is
dan al het geweld eromheen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat je vind moet je teruggeven: