jaar
Want zolang was het geleden, meer dan twaalf maanden,
dat ik in Schoorl was: nog zo'n mooie strandgemeente.
Vriendin N. stuurde een sms vanaf een mij onbekend
nummer maar vermeldde wel haar naam erbij. Dat scheelt.
En zij woont daar. Dat scheelt ook. Met tuin. Met zon.
Met hond, vogels en ander gedierte.
Alsof er niets veranderd was. Maar schijn bedriegt.
De hond sprong nog, vogels floten, het fornuis had
opeen zes pitten, het huis was van binnen omgedraaid
en haar zoon presteerde het mij recht
in de ogen te kijken: gegroeid.
En vrienden zijn geen vrienden meer,
iedereen is uit elkaar of gaat scheiden. De volgende keer
spreken we verder; maar laten er tot die tijd niet
zoveel gras meer over groeien.