Verbazing en schaamte
Op een dag zit je achter een krant en doe je net alsof je je dochter niet hoort. Ze gaat steeds harder gillen. Dan hoor je jezelf roepen dat ze toch ook een keer zelf kan spelen. Dat je gewoon even de krant wil lezen.

Ze heeft geen idee waar je het over hebt. Wat is er nou leuker dan haar een verhaaltje voor te lezen dat je al 587 keer hebt voorgelezen? Door het aanhoudende gegil komt je vrouw vragen wat er is. Geïrriteerd leg je uit dat je gewoon even de krant wil lezen.

Verstoord merkt ze op dat je daarna zeker weer moet werken. Dat beaam je want 'het moet ook een keer verdiend worden allemaal'. Verbaasd kijkt ze je aan. De woorden hangen bijna zichtbaar in de lucht. Ongemakkelijk kijk je ernaar. Je kunt je niet voorstellen dat ze uit jouw eigen mond kwamen. Waarschijnlijk heb je ze gehoord in een tot op heden ongeloofwaardig tv-drama. Of gelezen in een helprubriek van de Viva. Verbazing en schaamte vechten om aandacht.

Op welk moment in je leven word je plotseling een man achter een krant? Welke hersencel besluit ongevraagd domheden te produceren over geld dat je in het laatje moet brengen? De krant wegleggen is zinloos. De rest van de avond word je achtervolgd door je vrouw die laatjes opentrekt om te zien of er al wat geld in ligt.

Bron: Raoul Heertje, Parool, 18-9-2003