geduld
Gisteren zei Jeltje -we zaten wat te consumederen in de 3.14159265 - tegen mij dat het "hier" de laatste tijd wat rustiger was geworden. Als in: minder stukkies, minder dingen.

Dat komt omdat mijn hoofd zo vol zit met woorden, dat er van enige verstopping -of filevorming zo u wilt- sprake is. De zinnen vinden mijn handen niet meer zo goed. En mijn handen vinden mijn zinnen niet goed genoeg. Beide dus. En zo kom ik tot mijn punt: voor iemand met heel veel geduld wil ik opeens heel erg alles hier en nu. Wat Catherine Keyl daarmee te maken heeft is mij ook onduidelijk.

Ik kan namelijk niet leven zonder Google. Daar kwam ik gisteren ook achter. En dus zoek ik om het even wat en vind dan zoiets... De afspraak om een usb-aansluiting in mijn linkerslaap te laten maken is al bijna gemaakt, maakt u geen zorgen.

Snapt u nu dat het soms beter is -voor mij en voor u- dat ik wijselijk mijn mond houd?!