vulling
Eigenlijk wilde ik melden dat mijn hoofd leeg was,
dat er niets te melden was. En ik dacht:
dat hoef ik helemaal niet te melden. Niets is niets,
dat snapt u ook wel.
Maar toen ik me daarna afvroeg "waarom"
bleek dat mijn hoofd eigenlijk VOL zat. En zit.
Vol met werk en vol met privé en
vol met iets waardoor ik een warme schedel heb.
En dat er dus daarom niets uitkomt.
Zo ziet u maar weer dat je met heel veel niets kunt zeggen.
Het lijkt bijna op politieke ambities.

Ik hoop dat het morgen allemaal wat minder is.
Wellicht heeft u daar meer aan.