aanstekerlijke humor
Als de bui donker genoeg is tracht ik mijzelf op te fleuren met schijnbaar nutteloze kadootjes. Zo donker was het ergens vorig jaar dat ik mijzelf een aansteker van het merk Ronson kado deed. Het hielp. Echt. Maar waar het om gaat: wat doet een mens met een aansteker behalve dingen aansteken? Juist: niets. Zo'n apparaatje bivakkeert in mijn geval het grootste deel van zijn leven in broek- en jaszakken. En daar ging het kennelijk mis.

Want wat zit er nog meer in jas- en broekzakken? Ik dacht: "niets". U wellicht ook. En daar zitten we er samen naast. In zakken zit namelijk stof. Preciezer gezegd: daar zit stof wat daar helemaal niet wil zijn. Dit stof gaat op zoek naar een behaaglijker woonruimte. In mijn zakken heeft stof dan weinig keus: Hup, de Ronson in.

Twee weken geleden hield mijn Ronson het definitief voor gezien. Wilde niet meer doen waarvoor hij op de wereld was gezet. Dus werd hij terug gestuurd naar de fabriek. De mensen van Ronson hebben humor. Ze verzamelden mijn stof onder een plakbandje en stuurden dit samen met de aansteker terug. Zo kan ik "mijn stof" terug in mijn zakken strooien. En voor zolang het duurt genieten van een vurig vlammende Ronson. Zolang, tot het stof weer is terug verhuisd.