toch? ofzo...
Ze zegt wel eens dat mijn geheugen slecht functioneert.
Ik kan niet anders dan het daar mee eens zijn... bijna.
Anders dan gedacht: mijn geheugen functioneert anders.
Wellicht niet op de meest praktische manier.
Ik zie bijvoorbeeld Gilbert O'Sullivan nog bij Toppop,
aan de piano Nothing Rhymed zingen. Dat ik op weg naar
optredens in het zuiden -Deurne bijvoorbeeld-
schijnbaar altijd langs het stadion van Helmond Sport reed.

Teksten van liedjes ontgaan mij meestentijds. En als,
als ik mij er eens in verdiep (lees Google), vraag mij
er de dan volgende dag niet om. Wel schreef ik ooit,
in een vandalistische bui toen ik zeventien was,
op de achterbank van een NZH-bus twee complete
teksten van de Dire Straits OP de achterbank.
Welke nummers? Geen idee. Welke teksten? Idem.
Wel kan ik je de figuren van de baslijn van
nummers die mij interesseren zo uittekenen.
Dat dan weer wel.

En dan heb ik ook nog iets ontwikkeld wat ik nu
het "twintig-meter-syndroom" noem:
ik kom iemand tegen, zeg enthousiast goedendag,
want ik ken betreffende persoon. En weet vervolgens
twintig meter verderop, gemeten naar mijn loopsnelheid,
hoe deze persoon ook weer heet.
Het -de wetenschap- zit er dus wel,
maar is niet met een druk op den knop op te roepen.

Uw hulp in deze -hoe hiermede om te gaan-
is van harte welkom.