vraag
Altijd en immer vraag ik mij bij de dagelijkse dingen af:
kan dat niet gemakkelijker?
Dat zal wel komen door een tijdje werken in de automatisering,
en een soort van westindisch luie afkomst;
als het niet vanzelf kan gaan, dan toch op z'n minst
met zo min mogelijk moeite.

Voorbeeld?
Je huishouden loopt vast bij gebrek aan een aantal producten.
Wat te doen? Op naar de supermarkt. Maar daar aangekomen
doemt het probleem op: geen karretjesmunt op zak!
Herkenbaar nietwaar?
hebben heel veel mensen heel vaak.
Niet goed dus.
Hoe dit op eenvoudige wijze op te lossen?
Welnu, een niet geringe groep draagkrachtige mensen,
of zij die daarvoor door willen gaan - ik stel voor
eenieder die bij de laatste verkiezingen vvd heeft gestemd-
neemt eenmalig de moeite om bij een willekeurig wisselpunt
het benodigde muntje te verkrijgen. Deze groep mensen doet,
wij laten hen voorgaan, vlotjes hun boodschapjes en -trala-
laat het muntje IN het karretje zitten. Vanaf dit moment
zijn alle karretjes vrij te gebruiken. Wie klaar is
met zijn of haar inkopen geeft het vehikel door
aan de volgende gebruiker. Bijkomend voordeel is
dat je meteen een sociaal praatje kunt maken met een onbekende.

Ik weet het, het is geen nieuw initiatief.
Maar het verdient wel nieuw leven te worden ingeblazen.
Ik hoor graag van uw ervaringen. Persoonlijk word ik
nogal eens raar aangekeken. Er zijn zelfs mensen die
mijn gebruikte karretje weigeren! Zal wel komen omdat zij
niet kunnen geloven dat ik ooit vvd heb gestemd. En dat klopt.

Niettemin, ik kom thuis met mijn scheermesjes en schuim,
met achterlating van kar en verwarde medeboodschapper,
maar met mijn nog immer niet opgeloste vraagstuk:
hoe scheer men de rechteroksel als men rechts handig bent
en links niet?
En kom nou niet aan met een behulpzame vvd-er...