Vrouw
In Toomler kwam vrijdagnacht een vrouw binnen die nooit eerder was geweest. De mannen met wie ze was gekomen, omhelsden wat vrienden aan de bar. Ze observeerde de mannen, de stelletjes in de zaal en de jazzmuzikanten op het podium.

Daar kwam weer een man binnen; ook hij werd uitbundig omhelsd door de mannen aan de bar. Vervolgens stelde hij zich voor aan de vrouw, bestelde hij een drankje voor haar en mengde hij zich meteen in de discussie van de mannen.

De vrouw, die eigenlijk meer een meisje was, keek steeds vrolijker rond. De mannen lachten steeds harder om hun eigen grappen. Er werden voetbaltenues ontworpen, politieke partijen opgericht en er werd gefilosofeerd over Saddam-Hoessein-zonder-baard-grappen zonder baard.

Het meisje, dat eigenlijk best mooi was, maakte toch maar eens een move. Ze vroeg: ''Is dit eigenlijk een soort mannenavond?'' De mannen, die eigenlijk meer jongens waren, keken elkaar aan. Ze zou best gelijk kunnen hebben, dachten ze. Maar vrouwen, zeker als het eigenlijk meisjes zijn, worden natuurlijk niet geboycot. Verder hadden ze er nooit over nagedacht en dat wilden ze graag zo houden.

Haar move was geslaagd, ze deed nu ook mee aan de mannenavond. Niemand deed een poging indruk op haar te maken, want daar is dat soort avonden niet voor. Toen ze wegging, gaf ze me een hand. ''Het bevalt me hier wel.''

Wat een leuke gozer, dacht ik toen ik even later ook naar huis ging.


Bron: Raoul Heertje, Parool.