Beet!
We hebben hem! In het netje! Hij zit! Het hoeft allemaal niet meer! Le fin! De groeten van Bush! The end! Oogjes dicht en snaveltjes toe! Auf Wiedersehn! Eindhalte! It's all over now! Wat zijn die baarden stil! De groeten van Blair! Kat in het bakkie! One hundred and eighty! Rechtstreeks naar de gevangenis, u komt niet langs start! Game over! Uw beltegoed is op! Game, set, match! De groenten van Hak! Saldo ontoereikend! Pief paf jij bent dood!

Dat de vriendschap tussen Amerika en Hoessein nu echt over is, moge duidelijk zijn. Toch blijven veel hooggeplaatste figuren hem gewoon Saddam noemen. Misschien dat we eens af moeten spreken dat tuig geen voornaam heeft. Het suggereert een intimiteit die er niet meer is. Het maakt de persoon in kwestie ook wat vriendelijker, wat me met een massamoordenaar niet echt de bedoeling lijkt.

Nu even snel de elektriciteit aansluiten, politieke partijen oprichten, waterleiding repareren, rechters en advocaten omscholen tot rechters en advocaten, kiesstelsel invoeren, grondwet schrijven, rondgaan met plastic oliebollen, sjiïeten ontwapenen, soennieten ontwapenen, iedereen ontwapenen, massavernietigingswapens vinden, problemen tussen de verschillende stammen oplossen, Koerden een land geven, moskee en staat scheiden, Turken tegenhouden het land van de Koerden weer af te pakken, de Koerden tegenhouden elkaar af te slachten, terroristen wegjagen, mijnen opruimen, enzovoort.

Daarna wil ik graag dat mijn gestolen fietsbel teruggevonden wordt.


Bron: Raoul Heertje, Parool.