wielen
Mensen die mij een beetje kennen zullen moeite hebben
met het idee, maar vroeger fietste ik veel...
als in sportief gedrag, een beetje.
Ik kocht mij indertijd een zogenaamde ATB, een engelse afko
voor een terreinfiets van nederlandsche makelij.
Iedere keer als ik mij niet prettig in het hoofd voelde
kroop ik op het harde zadel en reed uit Heiloo
de duinen in; altijd kwam ik dan opgeruimd terug.
Doorgewaaid en afgestoft.

Maar zoals dingen gaan, ging het beter met mij en
steeds slechter met het fietsen. Kan ook zijn dat het
stijgend aantal fietsdiefstallen ermee te maken had;
ik raakte er dankzij het gilde der rijwieldieven
zes kwijt. In één jaar.

Nu wil ik het anders doen: ik kocht mij andermaal
een ATB, nu van aziatische afkomst of zo doet de naam
vermoeden. En ik kocht 'm in een winkel en voor een
tweedehands prijs die welhaast garant staan voor
een zeer duistere herkomst. En in goede stemming zal ik
plaatsnemen op het nog hardere zadel. Zal ik de duinen
of de polders rondom van nabij gaan bezien en misschien
eens wat plaatjes voor jullie meenemen.
Weer eens wat anders.

Ik wacht overigens wel tot deze wind gaat liggen.