zondag, juni 20, 2004

droom
Door een spleetje van het gordijn speelde een
zonnestraaltje naar binnen. Na kort zoeken
de zilverblonde haartjes van haar onderbeen gevonden.
Haar lichaam, verborgen onder lakens - helemaal -
behalve haar slapende glimlach op het kussen.
Te mooi, te vredig om te wekken. Schoonheid
om stil te laten. Momenten mogen eeuwig duren.
Dan, onontkoombaar, draait ze zich om en open
ik mijn ogen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat je vind moet je teruggeven: