tussendoor
Billen {RAOUL HEERTJE}

Hij schijnt in vorm te zijn. Ik voel alleen maar billen, strak samengeknepen billen. Zo strak dat er geen zweet meer tussen kan. Billen die aan elkaar plakken als een
siamese tweeling in een innige omhelzing. Billen die zweren nooit meer uit elkaar te gaan. Billen waartussen de dunste string geen plek vindt.

Nooit eerder was ik me zo bewust van mijn billen. Je kunt je ogen samenknijpen, je lippen pruilen en je oren spitsen. Het samenknijpen van je billen komt slechts zelden voor. Als je iemand tegenkomt die je zou moeten kennen, maar je bent zijn naam vergeten. Als je in een kiosk de Penthouse aan het doorbladeren bent en de juf van de crèche zegt je vrolijk gedag. Of als je de verkeerde opmerking op het verkeerde moment tegen de verkeerde persoon maakt. En hij vertelt die aan iedereen door als zijnde een heel grappige opmerking.

Na zijn speech van woensdag kreeg ik mijn billen nauwelijks nog van elkaar. Het was een oorlogsverklaring aan alle vrije onafhankelijke billen van Nederland.

Een onnavolgbare combinatie van niets zeggen en niets zijn.

Ik ken mensen die met hun woorden ontroeren, troosten of amuseren. Maar ik ken niemand wiens simpele verschijning mijn billen al in de hoogste alarmfase brengt. Na één zin zitten ze al hermetisch aan elkaar geklonken.

Ere wie ere toekomt, dit kabinet zal in de evolutie van de billen een beslissende rol gaan spelen.


Bron: Het Parool, 14-6-2003