het pontje, de fiets, de overkant, het wegrestaurant

Soms is afstand relevant. Ik fietste terug, van daar bij haar, naar hier bij mij.
Het zonnetje scheen, de wind blies koud in mijn gezicht, ik trapte dapper door.
Maar hoe verder ik ging, hoe meer het mij tegen stond. Het gevoel dat ik de
verkeerde kant op bewoog. Teruggaan was geen optie. Vooruit ook niet.
Ik overwoog een ogenblik in het park te blijven waar ik mij op dat moment bevond.

Wordt vast vervolgd.