grinnik
Uit mijn mailbox: Vorige week had ik een klant aan mijn toonbank die een tijdje zwijgend stond toe te kijken terwijl ik drie verschillende apparaten probeerde duidelijk te maken dat de klant toch echt betaald had en dat het de hoogste tijd was om een bonnetje uit te printen. Dat is een circus-act die ik wel vaker uithaal, weer zo'n slimme marketingtruc, waarmee ik een vertrouwensband creëer tussen mij en de klant die in complete verwarring een basiscursus Windows XP bij ons kwam kopen. Zo'n klant
herkent in mij een bondgenoot in de strijd tegen alle elektronische apparaten en komt vervolgens zeker nog jarenlang computerboeken bij ons kopen.

Deze klant was weinig vatbaar voor de met apparaten stoeiende computer-boekenverkoper. Of ik wist wat cognitieve dissonantie was, vroeg hij.

Ik wist het niet. Nog steeds niet. Maar ik heb wel het gevoel dat ik dichter bij de oplossing kom. Misschien morgenochtend wel, bij de koffie.