afspraak op een viltje

Na het ballet, een prachtige Notenkrakersuite, ging ik
afgelopen zondag in mijn stamkroeg nog een afzakkertje halen.
Met mijn buuf, dus altijd leuk.

Na een tijdje schoven we aan tafel bij Frits.
Frits is Frits omdat hij een vrouw heeft die Thea heet.
En Thea is een mooi mens. Van binnen dan toch.
Zo’n doorleefd mens waarvan je op voorhand weet
dat zij de waarheid in pacht heeft. Kom niet aan Thea.

Maar Thea werd ziek. Begin 2002 denk ik, want ik was
er niet bij. Doodziek. Bijna dood.

Tussen lente en zomer, tussen twee ziekenhuisopnames in,
sprak ik haar nog. Op straat.
Graatmager, maar goed geluimd. Daarna niet meer.

Frits wel. In het café, na een paar bier, schreef ik hun
telefoonnummer op een viltje met de belofte haar te zullen bellen.
Want Thea is Thea en die moest ik wel bellen.

Twee maanden later sprak ik Frits nog een keer en gaf
eerlijk toe dat ik niet durfde te bellen. Mocht ik hun adres
misschien op een viltje schrijven? Langskomen zou mij
makkelijker vallen. Frits heeft wat van het geduld van Thea geleerd.

Met dat tweede viltje werd het 2003 en schoof ik aan bij Frits.
”Een afspraak in een kroeg gemaakt, IS geen afspraak”, zei
Frits. Pas daarna wenste hij me een gelukkig nieuwjaar.

Schaamrood... Gelukkig nieuwjaar?